Περιδιαβαίνοντας την μπλογκόσφαιρα, έπεσα πάνω στις προσπάθειες του coolplatanos να κόψει το τσιγάρο. Αν και δεν καπνίζω ώστε να μπορώ να καταλάβω το πόσο δύσκολο είναι να το κόψεις, σας παραθέτω την ανάρτησή του. Έχει χρήσιμες πληροφορίες και ελπίζω να γίνει η αφορμή για αλλαγές και στη δική σας ζωή!
Μάλλον τα κατάφερα, αλλά ακόμα προτιμώ να μην πω μεγάλη κουβέντα διότι ποτέ δεν ξέρεις πώς μπορεί να την πατήσεις. Αλλά για όσους θα ήθελαν να προσπαθήσουν να κόψουν το κάπνισμα υπάρχει η ενεργή ηλεκτρονική υποστήριξη του ευρωπαϊκού προγράμματος help. Τον εν λόγω σύνδεσμο μου τον έκανε γνωστό ο Ντροπαλός και είναι βοηθητικός διότι σου θυμίζει κάθε τόσο το στόχο και περιέχει διάφορα βοηθητικά τρικάκια.
Επίσης μία βοηθητική για μένα σελίδα ήταν το nosmoking.gr, η οποία έγινε αφορμή να γνωρίσω τον δημιουργό της και να γίνουμε πολύ καλοί φίλοι εδώ και τέσσερα χρόνια (τόσα είναι άραγε Νικόλα; έχω χάσει το λογαριασμό).
Ενα βράδυ που ήμουν στις μαύρες μου και έπεσα πάνω στην εν λόγω σελίδα κάθισα και έγραψα ένα μάλλον “προκλητικό” μήνυμα. Ο Νικόλας μου απάντησε και έκτοτε αρχίσαμε τακτική επικοινωνία, κατόπιν γνωριστήκαμε και από κοντά και τώρα πια τον νιώθω δικό μου άνθρωπο και πιο πολύ και από αδελφό και εκείνος με προσφωνεί -προς τιμή μου- ως “myntin”.
Ο Νικόλας ήταν η πρώτη αφορμή να σκεφτώ να κόψω το κάπνισμα, αλλά χρειάστηκε να ωριμάσει μέσα μου η ιδέα, να το χωνέψω ότι ήταν αναγκαίο να το κάνω. Εφέτος μέσα στον καυτό Ιούλιο ήλθε η δεύτερη (και καταλυτική) πρόκληση - αφορμή από άλλον ένα αντικαπνιστή, τον Καρπίδι από το Πολιτικό blog και το e-μερολόγιο.
Οφείλω ένα ευχαριστώ επίσης στον δημιουργό της σελίδας elaughs που και αυτός με τον τρόπο του (και την πίστη του, ξέρει εκείνος…) με ώθησε στο να νοιαστώ τον εαυτό μου και να σταματήσω να τον δηλητηριάζω. Αν μη τι άλλο στην προσπάθεια να κόψω το κάπνισμα δημιούργησα ουσιαστικές φιλίες και αυτό ήταν το μεγαλύτερο κέρδος μου από όλα. Φιλαράκια σας ευχαριστώ και τους τρεις και από όλα τούτα αποδεικνύεται πως ναι, στο διαδίκτυο μπορείς να γνωριστείς και να δεθείς με ανθρώπους όπως και στην πραγματική ζωή. Αυτό που είσαι εκεί έξω είσαι και εδώ μέσα…
Επιπλέον διαπιστώνω αυτό που είχα ακούσει κάποτε από μία δασκάλα της γιόγκα: Είναι καλύτερα να εξαρτάσαι από ανθρώπους παρά από ουσίες, ανεβαίνεις τουλάχιστον ένα επίπεδο στις εξαρτήσεις… Το τσιγάρο ως σύντροφος και φίλος στις μοναχικές στιγμές δεν σου λέει τίποτα, δεν σε δυσκολεύει, δεν σε ζορίζει, δεν σε πικραίνει με λόγια. Οι φίλοι σε ζορίζουν, σε πικραίνουν ίσως κάποιες φορές, συγκρούεσαι μαζί τους, αλλά παράλληλα σε ωθούν να αλλάξεις, να αναπτυχθείς, να γίνεις πιο ολόκληρος άνθρωπος. Η κάμπια αν δεν ζοριστεί να βγει από το κουκούλι της δεν θα γίνει ποτέ πεταλούδα…
Ευχαριστώ τέλος όσους μου συμπαραστάθηκαν στην προσπάθεια με τα σχόλια τους. Σκόπιμα δημοσιοποίησα την απόπειρα ώστε να ντραπώ να υπαναχωρήσω..
Cool Platanos
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Φίλε Traveller,
γνώμη μου είναι ότι η εξάρτηση γενικά (είτε από ουσία, είτε από πάθος για κάτι, είτε από κάποιον άνθρωπο)είναι κακό πράγμα.
Υπήρξα καπνίστρια στο παρελθόν, επομένως εξαρτημένη από μια ουσία, υπήρξα ωστόσο εξαρτημένη και από άνθρωπο. Κάποιον που πολύ αγαπούσα και εμπιστευόμουν απεριόριστα και που νόμιζα τότε ότι θα ήταν αδύνατο να ζήσω χωρίς εκείνον δίπλα μου. Εκ των υστέρων και χρόνια πολλά μετά την βίαιη και σκληρή απεξάρτησή μου από εκείνον, είμαι σε θέση να σε διαβεβαιώσω ότι οι λόγοι που σε ωθούν να εξαρτάσαι από κάτι ή από κάποιον, είναι ακριβώς οι ίδιοι κι έχουν την απαρχή τους στην κακή σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας.
Δεν είμαι ειδική ώστε να αναλύσω με πληρότητα αυτούς τους λόγους, αλλά κρίνοντας από την προσωπική μου εμπειρία και μόνο, νομίζω ότι όταν αδυνατούμε να αντιληφθούμε σωστά τον εαυτό μας, τις ανάγκες μας, το δυναμικό μας, αλλά και την εικόνα μας και δεν αγαπήσουμε βαθιά τόσο αυτό που πραγματικά είμαστε, όσο και αυτό που επιθυμούμε να είμαστε, ώστε να χαράξουμε με ειλικρίνεια και να ακολουθήσουμε με αφοσίωση τον δρόμο της αλλαγής, τότε είναι πιθανό να παρουσιάζουμε τάσεις εξάρτησης από ουσίες ή και από ανθρώπους.
Σχετικά με τις ουσίες δεν θα επεκταθώ τώρα, ίσως μιαν άλλη στιγμή, αλλά σχετικά με τους ανθρώπους, θα ήθελα να επισημάνω ότι μια τέτοια εξάρτηση μάλλον δεν ωφελεί καθόλου, αντιθέτως μπορεί να αποδειχτεί πιο βλαβερή από οποιαδήποτε ουσία ή συνήθεια γενικά!
Η βασική μου διαφωνία είναι ότι η πρόταση "Οι φίλοι σε ζορίζουν, σε πικραίνουν ίσως κάποιες φορές, συγκρούεσαι μαζί τους, αλλά παράλληλα σε ωθούν να αλλάξεις, να αναπτυχθείς, να γίνεις πιο ολόκληρος άνθρωπος" συναρτώμενη με την εξάρτηση, εμπεριέχει μια εσφαλμένη παραδοχή: ότι εξάρτηση και φιλία είναι δυνατό να συμπορεύονται, να συνυπάρχουν.
Διαφωνώ κάθετα: η φιλία εξ' ορισμού δεν βασίζεται στην εξάρτηση, δεν επιτρέπει κανενός είδους εξάρτηση και δεν εξελίσσεται (επομένως δεν αντέχει στο πέρασμα του χρόνου), όταν κατά οποιονδήποτε τρόπο, παρεμποδίζεται εντός της η ελεύθερη ανάπτυξη των εμπλεκόμενων σε αυτή προσωπικοτήτων.
Η εξάρτηση από την άλλη, εξ' ορισμού καταλύει την ισότιμη θέση και πορεία μέσα σε οποιαδήποτε σχέση (φιλική, ερωτική) του "αδύναμου" κι εξαρτημένου από τον "ισχυρό", ο οποίος νομοτελειακά θα βρεθεί στη θέση είτε να συμπονά, είτε να λυπάται το φίλο ή σύντροφο, πάντως βαθμιαία θα πάψει να βλέπει ισότιμα ή να εκτιμά τον εξαρτώμενο, τον οποίο ασυνείδητα αρχικά, συνειδητά αργότερα θα βλέπει σαν βάρος στη ζωή του.
Είναι επομένως βέβαιο ότι ένα από τα δύο μπορεί να συμβαίνει στην πράξη, ποτέ τα δύο μαζί. Δηλαδή, ή που θα υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση και σεβασμός στην προσωπικότητα και τη αξία του άλλου (οπότε έχουμε τις προϋποθέσεις να σταθεί μια πραγματική φιλία, όπου θα υπάρξουν καλές και κακές στιγμές, αλλά θα ωφελούνται αυτής και οι δύο φίλοι) ή που θα ισχύει η σχέση εξάρτησης, οπότε θα υπάρχει ο ισχυρός, θα υπάρχει και ο εξαρτημένος από τον ισχυρό. Στη δεύτερη περίπτωση είναι σπάνιο φαινόμενο να ανατραπεί η ανισορροπία (χάρη στην ωριμότητα και την ισχυρή θέληση του ισχυρού) προς όφελος του εξαρτημένου, αλλά και της σχέσης τους. Η συνήθης εξέλιξη είναι η ανισορροπία αυτή να γίνεται όλο και πιο έντονη και εμφανής, με αποτέλεσμα η σχέση (πόσο μάλλον ο εξαρτημένος από τη σχέση) τελικά να καταρρεύσει.
Επομένως, γνώμη μου είναι ότι οποιαδήποτε συμπεριφορά εξαρτημένου πρέπει εγκαίρως να εντοπίζεται και τάχιστα να αποκαθίσταται, δηλαδή να προσδιορίζονται τα αίτια που οδηγούν το άτομο στην έξη και στην προσπάθεια να αλλάξει το άτομο θέση, στάση και αντίληψη ζωής, ώστε να τα βρει με τον εαυτό του και να πορεύεται με πίστη και αρμονία (προς το ίδιο και τους άλλους)στη ζωή.
Με εκτίμηση,
priorknowledge
Δημοσίευση σχολίου